විකුණුන ඇය..

තරමක් පියකරු බවක් ඇය සතු වුවද දිනෙන් දින එය නැති වී යන්නා සේය.. වයස අවුරුදු තිහ් පහක් හතලිහක් පමණ වූ, දිගටි තරමක් පැහැපත් මුහුණකින්ද සිහින් සිරුරකින් හා යුත් ඈ පිරිමියෙකු දකින විට අගර දගර පායි.. විටෙකදී ඇය දෙස විමසිල්ලෙන් බලන්නා වූ පිරිමියෙකුට සිනාවක් පායි.ඇස්වලින් කතා කරයි... එසේ නැතිනම් ජංගමදුරකතනයක් කනේ තබාගෙන කවුරුන් හෝ සමග කතා කරමින් සීටී.. බොහෝවිට සවස් යාමයේදී දැකිය හැකි ඇයගේ විච්චූරණ, ශරීරය කැපී පෙනෙන ලෙස අදින ඇදුම් ද හැසීරීම් රටාවද දකින්නා වූ විට පිරිමින් තුල බොහෝ විට ඇති වන්නේ රාගී හැගීම්ය... එසේත් නැතිනම් නැවතත් ඇය දෙස නොබැලීමට තරම් අප්‍රසන්න හැගීමක්ය.. ඔව්.. ඇය ලොව පැරණිතම රක්ෂාවේ යෙදෙන්නියකි.. වෛශ්‍යාවකි.. සරලවම කීවොත් ගණිකාවකි...

කුඩා කලදී මා අම්මගේ අතේ එල්ලී නගරය දෙසට යනවි ට මැය නොදකින දිනයක් නැති තරම්ය. ඇය ගැන ඇති වූ දාහක් ප්‍රශ්න අතරින් එකක් අම්මාවෙත ඉදිරිපත් කලේ අනික් ඒවා පසුවට තබාගෙනය..

"අම්මා.. අර ගෑණුකෙනා කවුද? හැමදාම දකිනවානේ..."

ඇය පසු කර මදක් ඉදිරියට ගොස් සිටි මම අම්මාට ඇය පෙන්වමින් ඇසුවෙමි. අම්මාත් හැරී බලා

"ආ.. එයා නරක ගෑණු කෙනෙක්.. බලන්න එපා එයා දිහා.." යැයි පැවසුවාය.


අසන්නට තිබුණු ප්‍රශ්න ඇසීම නතර කිරීමට සිදු විය. නැවත වරක් ඇය දෙස හැරී බලද්දී ඇගේ නෙතටද මා හසුවන්නාත් සමගම මම වහා ඉවත බලා ගත්තෙමි.. මන්ද ඇය "නරක ගැහැණියකි". සිත තුල සදා නොමැකෙන ලෙස සටහන් වූ අම්මාගේ කියමන නිසා මා කවදත් ඇය දෙස බැලුවේ නරක ගැහැණිය යන කෝණයෙන්මය. අම්මාගේ අතින් මිදී යාලුවාගේ කරට අත දාගෙන යන කලදීත් කවුරුන් ඇය දෙස බැලුවද මට ඇය දෙස බැලීමට සිත් නොදේ. මා උසස් පෙල කරන කාලයේදීත් ඇය එතැනමය. අමතර පංති නිමවී ගෙදර ඒමට එන විට දකින අනිවාර්යය දසුනකි ඈ. ඇය මට විශේෂ නොවූවාය. නමුත් ඇය විශේෂ වූයේ මගේ පැරණි මිත්රියෙකු වූ කෝසල කලකට පසුව මට මුණගැසීමෙන් පසුවය.


කෝසල, නග‍රයේ සාමාන්‍ය වෙලද සැලක් හිමි ව්‍යාපාරිකයෙකුගේ පුත්‍රයාය. එම නිසා බොහෝ දෙනෙක් ඔහු හදුනයි. "මුඩුක්කුවක්" ලෙස බොහෝ දෙනා හදුන්වන නගරයේ කොටසක ඔහුගේ වෙලදසැලත් නිවසත් විය. නග‍රයේ සිටින්නවුන්ගේ උස්පහත්කම් ඔහුට අදාල නැත. පාර අයිනේ සිගාකමින් සිටින්නියකට "අක්කේ ගිහින් එන්නම්" කියන්න ඔහු සමග කවුරු සිටියත් පසුබට වන්නේ නැත. එමෙන්ම සමාජය පිළිබදව, මිනිසුන් පිළිබදව ඔහුතුල තිබුණේ වෙනස්ම ආකල්පයකි. කවුරු වුවද ඔහුට එකම මට්ටමේය. ඔහුගේ මෙවන් වූ ගතිගුණ නිසාත් ඔහු ආශ්‍රය කල අය අතරේද ඔහු ප්‍රසන්ය පුද්ග‍ලයෙකි. බොහෝ විට පියාගේ මිත්‍ර ව්‍යාපාරික ප්‍රජාව අතර සහ නගරය තුල සිටින දුප්පත්, පාරේ තොටේ වෙහෙස වෙන දුප්පත් මිනිසුන් අතර..


දිනක් ඔහුත් සමග යන විටෙකදී පෙරකී ගැහැණිය මුණ ගැසිනි. කෝසල දුර තියාම දුටු ඇයගේ මුවේ සිනාවක් නැගුණි. මට නාසාම බැරි ප්‍රශ්නයක් ඇති වූයේ ඇගේ ඒ සිනාව නිසාමය..


"අදුරනවාද බං?"
"ඔව් බං.. මගේ හෙන ෆිට් එක.."


කෝසලගේ තරම දන්නා මට එය පුදුමයක් නෙවේ.. ඇය සිනා මුසු මුවින්ම කෝසල සමග කතාවට වැටේ..


"කොහේද මල්ලී යන්නේ?"
"යාලුවෙක් හම්බුනා අක්කේ. පොඩි වැඩකට යනවා."
"මම අද කඩේ පැත්තටත් ගියා.. ඔයා හිටියේ නෑනේ.. මේ දවස්වල වැඩත් නෑනේ.."
"අහ්.. මම ඒ පැත්තේ ගියේ නෑ අද.. මං පස්සේ එන්නම් අක්කේ.. වෙලා ගියා.."
"හරි මල්ලී"


ඇය නැවතත් මගේ දෙසත් බලා සිනාසේ.. "යන්නම්" ඇය සිහින් හඩකින් මටත් පවසා අප පසුකරමින් යයි.. පුදුමයකි... අම්මා සිතූ තරම්වත් මා සිතූ තරම්වත් ඇය පහත් නැත...!


කෙටි වුවත් කතාව අවසන් වන විට "ඇය නරක ගැහැණියකි" යන සිත තුල ගිලා බැසගත් හැගීම මවෙතින් පහව ගොස් ඇති සේය. ඇගේ කතාව සන්සුන්ය. රැකියාවට ගැලපෙන, අපි සිතන තරම් පහත් බස් වහරක් ඇය තුල නැත. ‍අම්මාගෙන් ඇසීමට ඉතිරි වූ ප්‍රශ්න වලට අම්මාටත් වඩා හොදින් පිළිතුරු දිය හැකි එකෙක් මා සමගය.


මා සතු වූ ප්‍රශ්න එකින් එක ඇසුවෙමි.. ඇතැම් පුශ්න වලට පිළිතුරු දීමට අකැමැති වුවද අ‍පගේ මිත්‍රකම නිසා යැයි කියමින් උත්තර දෙන්න කෝසල ඉදිරිපත් විය.. ප්‍රශ්න වැලක් අවසානයේ ලැබූ පිළිතුරු ඇතැම් විට පුදුම සහගතය.. ඇතැම් විට දුකක් අනුකම්පාවක් මුසුය.. ඇගේ කතාව කෙටියෙන් මෙසේය..


ඇගේ මව මෙන්ම පියාගේත් ප්‍රධාන රක්ෂාව වූයේ සිගමනයි. පියා උපතින්ම අන්ධයෙකු වුවත් ඔහු සතු ගායන හැකියාවෙන් කියක් හෝ උපයා ගනී.. මව ප්‍රධාන රැකියාව හැරුණු විට කුලී වැඩ කරන්නියකි. ඔවුන් දෙපලගේ සිව් වැනි දරුවා පෙරකී කාන්තාවයි.. ඇයගේ නම කෝසල මට කීවද දැන් මගේ මතකයේ නැත. ඉංග්‍රීසි ආරයේ නමක් බව මතකයේ ඇති නිසා ඇයට ජේන් යැයි කියමු. කෙසේ වුවත් ඇයට එම නම ලැබී ඇත්තේ ඇගේ වෘතීයට පිවිසි පසුවයි


ආර්ථික අපහසුතාවයන් රැසක් ඇතිව, අඩුම තරමින් ඉන්න හිටින්නවත් නැති පවුලේ පියා පසු කාල‍යකදී දැඩි ලෙඩ මත්වතුර පානයට ඇබ්බැහි වීම නිසා සිදුවන්නේ ඔවුන් සිටි තැනිනුත් පහලට වැටීමටයි. මවට රෝගී තත්වයක් නිසා තව තවත් ආර්ථිකව ඇද වැටුනු ඔවුන්ට ඇති එකම ආදායම් මාර්ගය වූයේ වැඩිමහල් සොයුරෙකු උපයාගත් සුලු මුදලකි. කාලය ගතවෙද්දී මේ වැඩිමහල් සොයුරාගෙන්ම ඇයට මුදල් ටිකක් යහමින් උපයාගත හැකි ව්‍යාපාරයක් ගැන යෝජනාවක් ලැබේ. මේ වන විට වයස අවුරුදු 20ට ආසන්නව සිටි ජේන් තම පියාගේද අනුදැනුම ඇතිව තමාගේම සහෝදරයා හරහා ව්‍යාපාරිකයෙකුට විකිණෙන්නේ කියූ තරම් නොවුවත් ඔවුන්ට දවස් ගානක් මහන්සි වුවත් උපයාගත නොහැකි වූ මුදලකටය.


මුලින්ම ලැබෙන්නා වූ මේ මුදල ඇතැම් විට ඇය ජීවිතේ පලමු වරට අතගෑ මොනර කොල වලිනි. ඉතින් යහමින් මුදල් ලැබුණු මේ නව රැකියාවට අකැමැත්තෙන් හෝ කැමැත්තෙන් ඇය කැමති විය. ලැ‍බෙන මුදලින් තම මවට හැකිතරම් බෙහෙත් කලද මුදලින් වැඩි කොටසක් පියාටත් සහෝදරයාගේ අතටත් යෑම වැලකිය නොහැකි විය. සහෝදරයාට මුදල් නොදුන් දිනකදී ඇයට සිදුවන්නේ හොද හැටි පහරකෑමටය. අවසානයේ ඇගේ මවගේ මිය යෑමෙන් පසුව ගණිකා වෘතීය තම ජීවන වෘතීය බවට පත් කරගනීය.


වැඩිමහල් සහෝදරයාගේ සහායෙන්ම කලක් සිදුකලත් රැකියාව පසු කාලයකදී ඔවුන්ගෙනුත් වෙන්ව තමාට උවමනා පරිදිම රැකියාවේ නියුතුවේ.. බොහේ විට මුදල් යහමින් පැවති උන් අතර හුවමාරු වන වෙළද භාණ්ඩයක් වූ ජේන්ගේ රූපස්වභාවය කාලයත් සමගම ඇතැමි විට රැකියාවේ ස්වභාවයත් අනුවම වියැකී යන්නට විය. රූපයේ මද බව ඇගේ ක්ෂේත්‍රයේ පහල වැටීමට හේතුවකි. ඇයටද සිදු වූයේ ගෙවූ තරමක් සුවපහසු ජීවිතයෙන් නැවතත් පාරට බැසීමටය. තැන තැන ඇවිදිමින් තමාට තාවකාලික හිමිකා‍රයෙක් සොයන්නටය. ලැබෙන ආදායම අඩු වුවද රැකියාවෙන් ඉවත් නොවූවාය. ඒ ඇයට වෙනත් වෘතීයක් කිරීමට හැකියාවක් නොලැබුණ නිසා විය හැක.


ඇය මෙවැනි කතා සියල්ල කෝසල සමග පවසා ඇත්තේ ඇතැම් විට ඔහු සමග පැවති සුහද බව නිසා විය හැක. ඇතැම් විට කොසල තරම් සුහද කෙනෙක් තම ජීවිතයේ නැති නිසාම මේ දේවල් කීමෙන් සිත නිදහස් කරගැනීමට විය හැකිය. එසේත් නැතිනම් ඇතැම් විට වෙනත් අරමුණකිනි විය හැක. කෙසේ වුවද ඔවුන් දෙදෙනාගේ මේ සබදකම් ගණුදෙනු කටයුත්තක් මත ඇති වූවක් නොවන බව මට ස්ථීරය. හේතුව කෝසල ගැහැණුන් පිලිබඳව පිරිමියෙකු තුල පවතිනා හැඟීම් බොහෝ දුරට මඩනා ලද එකෙකු නිසාය.


මෙය ඇසූ පසු ඇය දුටු තැනකදී මම ඇය දෙස නොබලා ඉවත ගිය දවසක් මතකයේ නැත. ඇයද මා කෝසලගේ මිතුරෙකු බැව් දන්නා නිසා මට සිනහවකින් සංග්‍රහ කරයි. කොතරම් ඇය පහත් කර දක්වන පිරිසක් අතරේ වුවද ඇයට "යන්නම්" නොකියා යන්නට සිත් නොවේ.. කෙසේ වුවද දැන් ඇය අතුරුදහන්ය. පෙර ඇය හමුවන තැනකවත් ප්‍රදේශයේ කිසිම තැනකදීවත් ඇය දකින්නට නැත. ඇතැම් විට ඇය වෙනත් ප්‍රදේශයකට ගොස් තිබෙන්නට පුලුවන. ඇතැම් විට පොලීසියේ අත්අඩංගුවට.. නැතිනම් රෝගයක් නිසා.. වෛරයෙන් සිටි තම සහෝදරයාගෙන් කරදරයක් වීමට පුලුවන. එසේත් නැති නම් ජීවිතයෙන් සමුගෙන වෙන්නට පුලුවන.. ඇගේ පියා නම් තවමත් බීමතින් වීදිපුරා කෑ ගසමින් සිටී. අන්ධයෙකු වූ ඔහුට උපකාරයක් කිරිමට කිසිවෙක් නැත..


මෙය ලියන්නට හේතුවක් නොමැත. ලිවීමෙන් ජේට වන දෙයක්ද නැත. ඇය මෙය කියවන්නේ නැති බවත් ස්ථීරය. මගේ සිත තුල ඇය කෙරෙහි අනුකම්පාවක් මිස වෙනත් කිසිම හැඟීමක්ද නැත. එය භූමිකම්පාක් නොවම අනුකම්පාවක් බවද සහතිකය. ජේන්ගේ රැකියාව ලංකාවට අකැපය. නමුත් අකුරක් නොයිගෙන ගත් ඇයට හිගාකෑමත් කුලී වැඩත් හැරුන කොට කල හැක්කේ මෙවැන්නකි. හොදින්ම මුදල් ලැබෙන රැකියාවක් ලෙස ඇය තම ශරීරය විකිණීමට තීරණය කරන්නට ඇත.. කෙසේ වුවත් අවසානයේ ඇය නිසා ගණිකා වෘතීය ගැන මගේ හිතේ ඇති වූ හැඟීම ලියන්නට සිතේ..


ලොව ඇතැම් රටවල නීතියෙන් පවා සම්මත මෙම වෘතීය ලංකාව තුලදී පහත් එමෙන්ම නීතියෙනුත් අවසරයක් නැති වෘතීයක් බවට පත්වන්නට ඇත්තේ බොහෝ දුරට ලංකාවේ සංස්කෘතීමය හේතූන් නිසා විය හැකිය. ලංකාවේ සිටින්නා වූ, කොයි තරම් සුපිරි පංතියකට අයත් වෛශ්‍යාවක් වුව තම රැකියාව කෙරෙහි ආදරයක් ඇති බවක් මම නම් නොසිතමි. ජේන් මෙන්ම ඔවුන්ද වෛශ්‍යාවක් ලෙස ගෙවන දිවියට වෛර කරන්නන් විය යුතුය. ඔවුන් මෙම වෘතීයට ඇතුල් වන්නේ බොහෝ විට ආර්ථික අපහසුතා හා අවට සිටින්නවුන්ගේ බලපෑම් නිසා විය හැකිය. පවුලේ පවතින්නා වූ හේතූන් විය හැකිය. සංස්කෘතීම වශයෙන් ඔවුන් සමාජයේ පහත්ය.. සමාජයට හානිකරය. නමුත් මම එය නොපිළිගනිමි. එය නොපිළිගත්තාට ඔවුන් සාධාරණය.. ගණිකා වෘතීය නීත්‍යානුකූල කලයුතුයැයි කියන්නත තරම් මම හපනෙක් නොවෙමි.. එසේ වුවද වෛශ්‍යාවන් ගැන මා තුල ඇත්තේ අනුකම්පාවකි. එය ජේන් නිසාම මා තුල ඇති වූවක්.


මා සිතනවාට වඩ පුලුල් ලෙස මේ පිළිබඳව ඔබ සිතනවා විය හැක. මේ මා දන්නා තරමය. ඇතැමි විට තව තවත් මේ දේවල් ගැන දැනගන්නා විට මෙම වෘතීය ගැන මගේ ආකල්පය වෙනස් විය හැකිය. මගේ සිත තුල දැනට පවතින අදහස සරළය. ඇතැම් විට ඔබගේ අදහස් මත බිඳී යා හැකිය. මට බණින්නට ගුණදොස් කියන්නට ඔබට හැකිය. වැරද්දක් ඇති නම් පෙන්වා දෙන්න අවසරය..


කෙසේ වුවත්..... ජේන් ජීවත්ව සිටීනම්.. ඔබට යහපත් දිවියකට උරුමකම් ලැබේවා.. මේ ප්‍රාර්ථනය හැර ඔබ වෙනුවෙන් කල හැකි දෙයක් මට නැත..