මං මුලා වී පාර සොයාගෙන
හසරක් අසමින් යන ගමනේ
මං මුල වු සමනලියකගෙනි
පාර අසා තිබුනේ//
ඇයත් නොදන්නිය ඇය යන මානය
උන් හිටි තැන් මතකය අඩමානය//
පාර කියන්නේ කෙලෙසද මා හට
ඇයටද පාරක් ඇති නැති ගානය
මං මුලා වී පාර සොයාගෙන...
අප හමු වුයේ මන්දැයි නොදනිමි
පාර ඈසූයේ ඈයිදැයි නොකියමි//
අපේ ගමන අද නවතනු හැකි නම්
අප යන ගමනද අද මෙතනින් නිමි
මං මුලා වී පාර සොයාගෙන...
අතරමං වෙලා කියලා නාහෙන් අඬ අඬා හිටි මම,
අතරමං වෙලා නෑ කියලා පෙන්නපු ඇය අතරමං වෙලා..
අතරමං වෙලා නෑ කියලා සතුටු වෙන්න ඕනි මම කොයි තරම් දුක් වුනාද ඒ ගැන හිතලා......
ඇයට පාර පෙන්නන්න මං කොයි තරම් උත්සාහ කලාද.....
ඇයට පාර පෙන්නන්න ගිය මම අන්තිමේදී අද ඇත්තටම අතරමං වෙලා..
ඇයගෙන් ම හැර වෙන කෙනෙක්ගේ උදව්වෙන් පාර හොයා ගන්න බැරි තරමටම!
ඒ බව ඇය නොදන්නවා වුනත් මම දන්නවා මම අතරමං වෙලා ඉන්න තරම..
කොහොම වුනත්,
ඇයව අතරමං කල කෙනාම ඔන්න එනවාලු..
ඇයට පාර පෙන්නන්න
කොහේදෝ ඉදල...
හිටි හැටියෙම.......
එයා ඒ ගැන සතුටි මමත් එක්කම කියනකොට මම????
ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්......
දැන් අතරමං වෙලා කියලා දුක් වෙන්න ඕනි මම සතුටු වෙනවා ඒ ගැන හිතලා..
කමක් නෑ... එයා හරි සතුටින් ඉදීනේ......
හැබැයි අවංකව කතා කලොත්..
ඔය එනවයි කියන "පොර" එන්නේ නැත්තං මම කැමතී..
මමත් ඉතින් මනුස්සයෙක් නේ (පෙර කී දෙයට නිදහසට කාරණය)
ඒ වුනාට "ඇය" පවුනේ..
අමාරුවෙන් වුනත් හදවතින්ම සතුටු වෙනවා..
ආවදෙන්...
දෙන්නාටම සුබපැතුම්!
මාස තුන හතරක් අස්සේ ළමයාට වෙච්චි වැඩක්!
හනේ පව් මම!
නේද???
තේරුණාද මන්දා කියවපු අයට... මේ දවස් වල ළමයාට කතා කරන දේකවත් අගමුල ගලපගන්න බෑ... අනිත් එක මං මේ කියපු "ඇය" කවුද කියලා නම් යෝජනා කරන්න නම් එපා..
සිංදුව ගන්න ඕනි නම් මෙතනින් ගන්න...